امید وآیدا

" یا حسین " با سینه ای که تنگ بلور است، یا حسین ما و دلی که سنگ صبور است، یا حسین چون آبِ چاه از لب تو هر که دور شد تا روز حشر ، زنده به گور است، یا حسین چندین ستاره سوخته در آفتابِ تو نور است این معامله، نور است، یا حسین نان پاره های سوخته مان را گواه باش فردا که رستخیز تنور است، یا حسین چون دودمانِ آتش زرتشت، تا ابد خاموشی از تبار تو دور است، یا حسین ما را چه جای شکوه و شیون، که گفته اند : (( هرجا که قصه، قصه ی زور است ، "یاحسین"*)) ...